Hannah_W_BPC

Naam: Hanna Wtterwulghe
Opleiding(en): Bachelor Toegepaste Psychologie, afstudeerrichting arbeids- en organisatiepsychologie. Oplossingsgerichte, cognitieve- en systemische therapie.
Plaats van tewerkstelling: CAW Antwerpen en eigen privépraktijk


Hoe ziet je takenpakket eruit binnen het Team Levens- en Gezinsvragen van het CAW?

De kern van mijn takenpakket bij Team Levens- en Gezinsvragen is psychologische begeleiding van volwassenen. Dit kan gaan over individuen, koppels en andere systemen en anderstaligen (met tolk). Verder zijn cliëntbesprekingen een belangrijk deel van het werk, zo zijn er systematisch momenten dat we elkaar als collega’s kunnen ondersteunen.
Nog een belangrijk aspect is het zoeken naar manieren om onze hulpverlening zo goed mogelijk af te stemmen op onze (potentiële) cliënten. De vraag is altijd groter dan het aanbod, dus het is belangrijk om manieren te blijven ontwikkelen om zoveel mogelijk mensen op een kwalitatieve en gepaste manier verder te helpen.
Daarnaast heb ik een consulterende functie in wijkteam Berchem, waar ik deelneem aan de cliëntbesprekingen en indien nodig individuele gesprekken met cliënten doe. Dit worden echter zelden therapeutische begeleidingen, meestal gaat het om het passend doorverwijzen van cliënten naar de juiste psychologische ondersteuning of de begeleiders van het wijkteam adviseren in hun begeleiding.
Natuurlijk komt er ook een aanzienlijk administratief luik bij kijken.

 Welke meerwaarde bied jij als psychologisch consulent binnen jouw werksetting? Hoe onderscheid de psychologisch consulent zich in de praktijk?

Ik heb de indruk dat de verschillen tussen een psychologisch consulent en hulpverleners met een andere achtergrond niet veel te maken hebben met de basisopleiding in deze werksetting. De verschillen worden denk ik eerder bepaald door de persoonlijke stijl en de opleidingen die we nog hebben bij gevolgd op basis van eigen interesses. Ook in de privépraktijk merk ik dat mensen vooral kiezen voor een begeleiding bij mij op basis van mijn interessegebieden en de accenten die ik in mijn werkwijze leg door mijn therapie-opleiding.

Wat zijn de meest voorkomende vragen waarmee mensen tot bij jou komen bij het Team Levens- en Gezinsvragen?

 Die vraag vind ik erg moeilijk te beantwoorden, aangezien de vragen heel erg uiteenlopend zijn. De vragen waar wij uiteindelijk mee aan de slag gaan zijn ook beperkter dan de vragen die bij ons binnen komen.

Cliënten stellen vaak vragen i.v.m. volgende thema’s:
– Depressie, burn-out en stress gerelateerde klachten
– Rouwbegeleiding
– Verwerking van een traumatische gebeurtenis
– Relatietherapie
– Ondersteuning bij opvoedingsvragen

De vragen die cliënten stellen zijn bovendien vaak “de steel van de hete pan”, je zal uiteindelijk als hulpverlener altijd samen met de cliënt op zoek moeten gaan naar hoe ze een antwoord op hun vraag kunnen vinden en of de hulpvraag die ze initieel stellen echt is waar het om gaat voor hen. Zo kan een cliënt bijvoorbeeld komen met de vraag “Hoe kan ik een betere moeder zijn, want dat ben ik nu niet, ik ben uitgeput?” en na enkele gesprekken kan blijken dat de vraag waar het echt om gaat is: “Hoe kan ik minder perfectionistisch zijn en beter voor mezelf zorgen?” wat uiteindelijk ook zal leiden tot een betere moeder te kunnen zijn.

Je werkt ook in een privépraktijk. In welk zin verschilt je werk daar met wat je doet binnen het Team Levens- en Gezinsvragen?

Je merkt dat er een verschil is in hoe lang mensen zelf blijven komen, aangezien ze in mijn privépraktijk 50€ per uur betalen en binnen Team Levens- en Gezinsvragen de hulpverlening gratis is. Zo moeten we binnen Team Levens- en Gezinsvragen sterker zelf bewaken wat de doelen van de begeleiding zijn en wanneer een begeleiding afgebouwd of afgerond kan worden. Anders wordt je al snel een deel van de cliënt zijn/haar systeem en ontstaat er een afhankelijkheid.
In mijn privépraktijk heb ik een kleine, gezellige spreekruimte. Dat is leuk, maar dat maakt ook dat mijn mogelijkheid voor lichaamsgerichte en psychomotorische oefeningen beperkter is dan bij Team Levens- en Gezinsvragen. Verder zijn de vragen waarmee mensen komen heel gelijkaardig.

Heb je nog voor een andere werkgever gewerkt als psychologisch consulent? In welke setting was dit? En wat was je takenpakket?

 Ja, ik ben mijn carrière begonnen bij de dienst vorming en training van BASF. Hier was mijn takenpakket dus heel erg gericht op het arbeids- en organisatieluik. Ik zocht naar nieuwe leervormen, ondersteunde specialistische diensten bij het ontwikkelen en verbeteren van hun opleidingsaanbod, organiseerde de onthaaldagen voor nieuwe medewerkers en bekeek mee hoe het VTO-beleid binnen de organisatie verbeterd kon worden.
Na 2 jaar was erg duidelijk dat dit takenpakket en de werkcultuur in een dergelijke setting niets voor mij was. Toen besloot ik om mijn therapie-opleiding te starten en in de praktijk van een psycholoog mee te stappen om therapeutische ervaring op te doen.
Vervolgens ben ik als trajectbegeleider voor werkzoekenden gestart bij Alexander Calder, een tenderorganisatie van VDAB. Hier was mijn opdracht om werkzoekenden in groep te begeleiden in hun zoektocht naar werk. Deze organisatie werkte erg cijfergericht, elke maand moest elke trajectbegeleider een quotum halen van personen die aan het werk waren.
Omdat ik merkte dat ik mensen op een duurzamere manier wou begeleiden ging ik verder op zoek naar een job in de therapeutische richting. Onder het mom van: “ik kan het maar geprobeerd hebben” solliciteerde ik bij CAW Antwerpen, met succes. Na een stevige zoektocht, die reeds begon bij het kiezen van een studie en vervolgens een afstudeerrichting, werk ik nu 3 jaar bij Team Levens- en Gezinsvragen, 5 jaar privé en heb ik mijn plek gevonden.

 Wat zijn de grootste uitdagingen in jouw werksetting?

 De deur achter je kunnen dicht trekken, voldoende voor jezelf zorgen en de druk van de grote hoeveelheid vragen die de hulpverleningscapaciteit overstijgt niet onder je vel laten kruipen.
Je bent je eigen instrument, zeker in de therapiekamer. Dat wil zeggen dat je soms persoonlijk geraakt wordt door de verhalen die je hoort of de manier waarop cliënten met je omgaan. Je moet daarom echt in staat zijn om aan zelfreflectie te doen en sterk genoeg in je schoenen staan om te erkennen wanneer het je even niet gaat of wanneer je dreigt je professionaliteit te verliezen en daar gepast mee om te gaan.

 Ben je aangesloten bij de BPC? Wat is voor jou de meerwaarde van je lidmaatschap?

Ja, ik ben aangesloten.
Ik ben geen actief lid, maar ik ben bijvoorbeeld al bij hen terecht gekund met vragen over de beroepsverzekering.
Het geeft me bovendien een gesteund gevoel dat ik verbonden ben aan een beroepsvereniging die voor onze rechten opkomt in al de veranderingen binnen de gezondheidszorg rond psychotherapie en waar ik correcte, actuele informatie bij kan vinden over de ontwikkelingen in het werkveld.